Od mojego dziadka i innych osób wiem, ze jeszcze po wojnie byli tam chowani Polacy. Nie wiem, kiedy cmentarz został zamknięty. Wiadome jest, że był ogrodzony parkanem, płotem z siatką i bramą od ulicy Wiejskiej. W północno-wschodniej części cmentarza znajdowały się groby dzieci. Około roku 70-tego zlikwidowano płyty nagrobne, a następnie około roku 86-88 usunięto duże kamienie nagrobne, na których znajdowały się wykute informacje o pochowanych osobach. Do dzisiaj zachowała się jedynie granitowa płyta nagrobna w północno-zachodniej części cmentarza, a obecnie parku.

Wszystkie kamienie, które spełniały funkcje nagrobka zostały powyrywane ciągnikiem. Płyta, która się zachowała (pokazana z lewej), ocalała pewnie dlatego, że jest ona przymurowana do betonowej komory grobowej, która się pod nią znajduje (nie posiadam zdjęć, ale komorę widziałem osobiście w trakcie budowy płotu znajdującego się obok). Zachowały się również pozostałości po ogrodzeniu i jednym nagrobku.

Niedawno zdobyłem informacje na temat jednego z nagrobków. Wielki granitowy słup, na którym w kamieniu był wykuty wizerunek Jezusa, znajdował się na posesji jednego z budynków na ulicy Dąbrowskiego jeszcze do lat 80-tych. Na cmentarzu z opowiadań mieszkańców Lucienia, umiejscowiony był on wcześniej w środkowej jego części. Został on zamieniony w Strzelinie u kamieniarza na płytę nagrobną, po śmierci jednego z właścicieli posesji.